Terug naar Qinzhou

Tickets, paspoorten, luiertas, gewone tas, zijn we niks vergeten? Voor het eerst met zijn allen op pad. Een bijzondere dag. Wat vandaag gaan we naar de stad waar ons meiske vandaan komt. We gaan de plek bezoeken waar ze gevonden is, we gaan kijken bij het weeshuis, en we hopen dat we haar pleegouders kunnen ontmoeten.

We reizen met de lokale HSL, anders dan in Nederland rijdt deze hier wel, en dat tussen twee provincie steden, okee weliswaar respectievelijk 1 en 8 mln inwoners, maar toch.
Het is een hypermodern gebeuren, en de dienstregeling is stipt op de minuut, de beveiliging vliegtuigwaardig. Op de toiletten een bordje dat in twee talen verzoekt om door te spoelen en de deur te sluiten. Blijkbaar niet overal een vanzelfsprekendheid.

Qinzhou, stad aan zee, ons meiske is inderdaad gek op zeevruchten, met name garnalen, er is hier blijkbaar ook een witte dolfijn, maar dat is meer iets voor als er hier terugkomen, als ons meiske wat groter is. Onze gids kocht aan een stalletje, een zakje typische lokale schelpdieren, die we, nu ik er over na denk, de rest van de dag niet meer hebben gezien. Hmm, dan ben ik benieuwd wat onze gids morgen voor geurige verrassing in haar tas zal aantreffen!

Ons meiske is wat onder de indruk van het hele avontuur, we realiseren ons dat ze waarschijnlijk per trein naar Nanning is gebracht en toen ook in de taxi heeft gezeten. Wat zal er toch in dat kleine, stille koppie omgaan?

Het regent dat het giet in Qinzhou, en er staat een straffe wind. De taxi brengt ons naar een wat morsig winkelcentrum ergens in het centrum van Qinzhou. Volgens haar papieren is ze daar, ergens bij de ingang gevonden. Maar waar precies, dat vertelt het verhaal niet. We kijken er rond, en proberen de indrukken zo goed mogelijk in ons hoofd op te slaan. We maken foto's, en film. Om haar straks zoveel mogelijk te kunnen vertellen. Met ons stille meiske op mijn arm kijk ik rond, de regen striemt in ons gezicht, gelukkig is haar jasje dik. Ik ben blij als we doorlopen, de plek kwam een beetje veel bij ons binnen, nu maar even naar een supermarkt, we moeten nog wat halen, een welkom intermezzo.

De supermarkt brengt de bravoure weer terug in de kleine meid, dit kent ze, en dit vind ze leuk. Wij, weekhartig als we zijn, komen naar buiten met een flinke hoeveelheid speelgoed, door de kleine dame zelf uitgezocht, en het een en ander aan snoepgoed. Enfin een beetje verwennen mag wel op dit moment. Het zijn mooie souvenirs aan haar geboortestad.

We zijn blij dat we een bezoek aan het weeshuis kunnen brengen. Alhoewel we er niet veel meer zien dat een lokaaltje met stoeltjes en tafeltjes op kinderhoogte. Het hoofd van de weeshuisstaf is aanwezig, mevrouw Wan, iemand van de stichting Grace & Hope, ene Peter, en een mevrouw die de supervisie had over de controle bezoeken van de pleeggezinnen. Allemaal mensen die ze kent, dus ons meiske is haar bezige zelf, klimmend op tafels en stoelen.

Helaas wordt ons verteld dat haar pleegouders het emotioneel niet aankunnen om ons te ontmoeten, ze hebben het heel erg moeilijk met het afscheid van ons meiske, en ze zijn bang dat ze het niet aankunnen om haar nu weer te zien. Wel hebben ze al een paar keer naar het weeshuis gebeld om te horen hoe het met haar gaat, hoe ze de eerste nacht is doorgekomen, en of ze wel goed eet. Gelukkig kunnen we melden dat ze slaapt als een roos en een bijzonder goede eetlust heeft.

Het is jammer en verdrietig dat we haar pleegouders niet kunnen ontmoeten, maar misschien kan dat in de toekomst wel. We weten in elk geval wel dat we hen foto's en filmpjes kunnen sturen, en we hebben beloofd dat we dat zullen doen.

Dan is het tijd om te gaan, weer de taxi in. Ons meiske had allang haar middagslaapje moeten hebben, dus die valt spontaan in slaap. En een vaste slaapster is het, we kunnen thee drinken, een theeservies van lokaal aardewerk aanschaffen, ze slaapt gewoon door, een uur aan een stuk.

Als ze wakker is, gaan we een hapje eten voordat we de trein weer in moeten. Er staat duif, met kop en al, op het menu. Daar weet ze wel raad mee. De botjes worden grondig ter hand genomen. 'Not picky about food' nee dat klopt!