Een mix van devotie en commercie
Blijf op de hoogte en volg Dennis en Ezra
20 Maart 2015 | China, Jiuxianqiao
Een mix van devotie en commercie
Taxi's, rijden af en aan, getoeter, een gids met roze vlaggetje probeert zijn groep door de verzameling blik te manoeuvreren. Aan weerszijden van de straat zitten de winkeltjes relikitsch dicht opeengepakt. Wolken wierook, bossen kunstbloemen, automatisch draaiende gebedsrollen, op zonne-energie en geelzijden meditatiekussens. Ik vermoed dat we in de buurt zijn. En jawel, de taxi-chauffeur gebaart uit het raam, daar bij die poort, daar is de Lama-tempel, de bekendste Tibetaanse tempel buiten Tibet. Entree: 30 rmb, wierookstokjes inbegrepen.
Het is een drukte van belang. Men wordt geacht drie wierookstokjes aan te steken voor een wens. Met de brandend stokjes tussen de handen geklemd buigen de gelovigen naar de vier windrichtingen. Je kunt over de hoofden lopen. Er valt blijkbaar nog het een en ander te wensen. Een vrouw legt plechtig een bos plastic pioenrozen bij een Boeddha beeld. Twee meisjes proberen muntjes zo te werpen dat ze op het pagode achtige beeld blijven liggen, het lukt niet in één keer.
De monnik in bruine pij, veegt de plechtig neergezette wierookstokjes bijelkaar en gooit ze in een vuilnisvat. Er is anders straks geen plek meer. Mei-Li zit onverstoorbaar in haar wandelwagen en sabbelt wat op de doosjes van de wierook. Rookflarden stijgen omhoog langs de rijkbewerkte tempeldaken, zoals ze dat al eeuwen doen.
Het is ons een beetje te druk hier in de Lama-tempel, dus we besluiten een beetje in de omgeving rond te wandelen. In de straat tegenover de tempelpoort is het al snel rustiger. Oude mannetjes met baard en uilenbril, zittend in de deuropening, kopje thee. Even niet het idee dat je in een miljoenenstad bent.
De Confusiustempel , waar we toevallig tegenaan lopen, is een oase van rust. Het tempelcomplex dateert uit de 14e eeuw en is de op een na grootste Confusiustempel in China, de grootste staat in zijn geboortestad. Best bijzonder, een tempel gewijd aan een wetenschapper en filosoof.
Anders dan in de Lama-tempel, wordt ons met bordjes gemaand vooral geen wierook aan te steken. Oh ja en je mag ook niet bellen tijdens onweer zegt hetzelfde bordje in één moeite door. In de binnenhof staan eeuwenoude bomen, cipressen, van eentje, een boom van 700 jaar oud, wordt beweerd dat bij de corrupte en onbetrouwbare overheidsdienaren kan uitselecteren. Een best handig boompje dus, zou die te stekken zijn?
Een groep, in prachtige kleurige klederdracht gehulde vrouwen betreedt de tempel. Die komen duidelijk niet van hier. Net al wij natuurlijk. Onze magen vinden het ondertussen tijd voor de lunch. Het summier vertaalde menu, met plaatjes was even puzzelen, maar de spinazie met pinda's, de knapperige lamsbout en de grote garnalen waren heerlijk. Mei-Li gunde ons zelfs elk een halve!
Nu tijd voor een middagslaapje, en in ons geval: gangarrest. Want ons dametje vind het anders allemaal veel te gezellig!
Taxi's, rijden af en aan, getoeter, een gids met roze vlaggetje probeert zijn groep door de verzameling blik te manoeuvreren. Aan weerszijden van de straat zitten de winkeltjes relikitsch dicht opeengepakt. Wolken wierook, bossen kunstbloemen, automatisch draaiende gebedsrollen, op zonne-energie en geelzijden meditatiekussens. Ik vermoed dat we in de buurt zijn. En jawel, de taxi-chauffeur gebaart uit het raam, daar bij die poort, daar is de Lama-tempel, de bekendste Tibetaanse tempel buiten Tibet. Entree: 30 rmb, wierookstokjes inbegrepen.
Het is een drukte van belang. Men wordt geacht drie wierookstokjes aan te steken voor een wens. Met de brandend stokjes tussen de handen geklemd buigen de gelovigen naar de vier windrichtingen. Je kunt over de hoofden lopen. Er valt blijkbaar nog het een en ander te wensen. Een vrouw legt plechtig een bos plastic pioenrozen bij een Boeddha beeld. Twee meisjes proberen muntjes zo te werpen dat ze op het pagode achtige beeld blijven liggen, het lukt niet in één keer.
De monnik in bruine pij, veegt de plechtig neergezette wierookstokjes bijelkaar en gooit ze in een vuilnisvat. Er is anders straks geen plek meer. Mei-Li zit onverstoorbaar in haar wandelwagen en sabbelt wat op de doosjes van de wierook. Rookflarden stijgen omhoog langs de rijkbewerkte tempeldaken, zoals ze dat al eeuwen doen.
Het is ons een beetje te druk hier in de Lama-tempel, dus we besluiten een beetje in de omgeving rond te wandelen. In de straat tegenover de tempelpoort is het al snel rustiger. Oude mannetjes met baard en uilenbril, zittend in de deuropening, kopje thee. Even niet het idee dat je in een miljoenenstad bent.
De Confusiustempel , waar we toevallig tegenaan lopen, is een oase van rust. Het tempelcomplex dateert uit de 14e eeuw en is de op een na grootste Confusiustempel in China, de grootste staat in zijn geboortestad. Best bijzonder, een tempel gewijd aan een wetenschapper en filosoof.
Anders dan in de Lama-tempel, wordt ons met bordjes gemaand vooral geen wierook aan te steken. Oh ja en je mag ook niet bellen tijdens onweer zegt hetzelfde bordje in één moeite door. In de binnenhof staan eeuwenoude bomen, cipressen, van eentje, een boom van 700 jaar oud, wordt beweerd dat bij de corrupte en onbetrouwbare overheidsdienaren kan uitselecteren. Een best handig boompje dus, zou die te stekken zijn?
Een groep, in prachtige kleurige klederdracht gehulde vrouwen betreedt de tempel. Die komen duidelijk niet van hier. Net al wij natuurlijk. Onze magen vinden het ondertussen tijd voor de lunch. Het summier vertaalde menu, met plaatjes was even puzzelen, maar de spinazie met pinda's, de knapperige lamsbout en de grote garnalen waren heerlijk. Mei-Li gunde ons zelfs elk een halve!
Nu tijd voor een middagslaapje, en in ons geval: gangarrest. Want ons dametje vind het anders allemaal veel te gezellig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
