Wereldrecord verbouwen te Nistelrode

Ken je die programma's waar ze in de tijdspanne tussen twee reclameblokken een heel huis verbouwen? Nou zoiets dus. Maar dan zonder blije stylist en zonder de niet al te subtiele productplacement van de lokale bouwmarkt, maar met de granietharde deadline van een vertrekdatum en met de onvoorspelbaarheden die nu eenmaal bij zo'n bouwavontuur komen kijken!
Dan zit er wel eens wat spanning op de lijn. En komt er wat stoom uit mijn oren. "Mijn vrouw is niet zo blij"
Maar uiteindelijk komt alles goed.

"Komen er nog tegels op de muur van die badkamer"

"Nee"

"En die muren, ga je die nog texen?"

"Nee. We doen alles underlayment"
"Oh..?"

"Vloeren, wanden, plafond: underlayment. Is helemaal hip weet je. Zagen we op de Dutch Designweek"

Bijkomend voordeel. Het is ook nog aardig betaalbaar, en het plakt wel lekker, 1,22 bij 2, nogwat. Dat schiet tenminste een beetje op, bij zulke grote oppervlakten. En, het kijkt ook leuk. Fris, rustiek. En zijn we deze frisse, rustieke houtlook een beetje beu, nou dan is de verfkwast uitermate geduldig.

Bouwen met een krappe deadline heeft als groot voordeel dat je bijzonder weinig tijd hebt om al te veel aandacht te besteden aan keuze dilemma's.

Rijd jij even naar de bouwmarkt voor een paar kranen?
Oh die deuren kunnen we wel even bij de sloop halen, nemen we gelijk een paar radiatoren mee.

Toch wel handig dat we die trap naar de vide nog op stal hadden staan. Kijkt wel rustiek ook.

En zo hamert en schroeft het voort. En ik kijk met een wantrouwend oog naar de kalender. Men heeft beloofd dat het op tijd afkomt.

Uiteindelijk komt alles goed.

Toch?!?