Thuis met Mei-Li

De schuifdeuren gaan open. En ineens ben je, bijna dan toch, thuis. Gejuich. Geflits. Emotie. Bekende gezichten. Zoveel. Onverwacht. Wat leuk. Vlaggen, borden, een bloem. Een doosje roze muisjes. Wat leuk dat jullie er allemaal zijn. We doen even koffie. Een onwerkelijk moment.

We rijden met Marcel mee naar huis. Mei-Li voor het eerst in een autostoeltje. Al die taxiritjes in China, zat ze op mijn schoot. Er heerst daar nu eenmaal een heel ander gordelbesef. Ik loop wat te hannesen met het stoeltje. Weet ik veel! Nou ja, de komende jaren zal ik er wel aardig bedreven in worden. Het goed om weer op Nederlandse bodem te zijn. En waar hier de dag nog maar net is begonnen, is deze volgens onze jetlag al een aardig eindje op streek. Mei-Li eet onderweg een heel zakje ministroopwafels leeg.

Dan rijden we onze straat in, de straat met vlaggetjes versierd. Ons huis versierd. Een vlaggenmast met vlaggen. Borden in de tuin, 'welkom in de buurt' binnen, roze vlaggetjes, ballonnen, een in het raam gecrashte ooievaar.

We zijn thuis, onze reis is ten einde, maar eigenlijk kan ik beter zeggen: hij begint nu pas echt!