Wachten op het zuchtje
Blijf op de hoogte en volg Dennis en Ezra
18 Maart 2015 | China, Jiuxianqiao
Wachten op het zuchtje
Het hotelleven is toch een tikje anders dan thuis, hier worden bijvoorbeeld elke dag je handdoeken verwisseld, thuis sta je daar echt zelf voor aan de lat, en zijn er telkens verse hotelzeepjes en shampootjes. Maar goed, naast al die luxe vergt het hotel leven links en rechts toch ook wat improvisatietalent, zo hebben we de minibar al geschikt moeten maken voor het accommoderen ( de hotelinhoud verblijft inmiddels bovenop de koelkast) van een flesje witte wijn, maar zeker nu ons prachtige meiske in ons leven is gekomen wordt er hier en daar wat creativiteit van ons gevergd.
Een hotel is ook zeker niet dreumesproof, dat hebben ze in de lobby ook al gemerkt, de housekeeping draait vast overuren om de kruimels van de Nijntjekoekjes van de designmeubels te verwijderen. Maar goed, ze zijn hopelijk wel wat gewend. Maar ook de hotelkamers zijn er niet echt op ingericht, stopcontacten op dreumeshoogte. En een wat al te toegankelijk raam. Wij hebben een rechttoe, rechtaan hotelkamer. Een badkamer, een bed, een kast, een bureau, zo'n ding waar je je koffer op kunt leggen, maar omdat we drie koffers hebben breken we als nog ons nek, en een bedje voor Mei-Li. Campingbedje jaren zestig stijl. En warm. Beijings voorjaarsweer, valt namelijk hard mee, overdag wordt de twintig graden vaak gehaald. Dat is echter nog niet doorgedrongen tot de hotel bureaucratie. Volgens de agenda is het nog winter in Beijing. En dus wordt er gestookt, de feitelijke situatie is in die zin minder relevant.
Verder is het hotel een prima setting. Alleen heeft ons meiske nog heel hard haar middagslaapje nodig en bestaat er ook nog zoiets als kinderbedtijd. En tja, dan moet het donker zijn, en stil. Anders staat er een kleine pluizebol, grijns van oor tot oor, schaap en beer onder haar arm, rechtop in haar bedje. Onweerstaanbaar, maar slapen ho maar!
Zo treffen we ons zelf regelmatig aan op de gang, muur als ruggesteun, iPad, glaasje wijn. Of alles wel goed gaat? Vraagt de beveiliging, die toch maar even komt kijken, er hangen camera's. 'Ja onze dochter moet slapen'.Inmiddels weten we, dat ze, als ze in diepe rust raakt, een heel schattig zuchtje heeft. Dus staat de deur op een kier, horen we het zuchtje al? Want dan mogen we weer naar binnen.
Het hotelleven is toch een tikje anders dan thuis, hier worden bijvoorbeeld elke dag je handdoeken verwisseld, thuis sta je daar echt zelf voor aan de lat, en zijn er telkens verse hotelzeepjes en shampootjes. Maar goed, naast al die luxe vergt het hotel leven links en rechts toch ook wat improvisatietalent, zo hebben we de minibar al geschikt moeten maken voor het accommoderen ( de hotelinhoud verblijft inmiddels bovenop de koelkast) van een flesje witte wijn, maar zeker nu ons prachtige meiske in ons leven is gekomen wordt er hier en daar wat creativiteit van ons gevergd.
Een hotel is ook zeker niet dreumesproof, dat hebben ze in de lobby ook al gemerkt, de housekeeping draait vast overuren om de kruimels van de Nijntjekoekjes van de designmeubels te verwijderen. Maar goed, ze zijn hopelijk wel wat gewend. Maar ook de hotelkamers zijn er niet echt op ingericht, stopcontacten op dreumeshoogte. En een wat al te toegankelijk raam. Wij hebben een rechttoe, rechtaan hotelkamer. Een badkamer, een bed, een kast, een bureau, zo'n ding waar je je koffer op kunt leggen, maar omdat we drie koffers hebben breken we als nog ons nek, en een bedje voor Mei-Li. Campingbedje jaren zestig stijl. En warm. Beijings voorjaarsweer, valt namelijk hard mee, overdag wordt de twintig graden vaak gehaald. Dat is echter nog niet doorgedrongen tot de hotel bureaucratie. Volgens de agenda is het nog winter in Beijing. En dus wordt er gestookt, de feitelijke situatie is in die zin minder relevant.
Verder is het hotel een prima setting. Alleen heeft ons meiske nog heel hard haar middagslaapje nodig en bestaat er ook nog zoiets als kinderbedtijd. En tja, dan moet het donker zijn, en stil. Anders staat er een kleine pluizebol, grijns van oor tot oor, schaap en beer onder haar arm, rechtop in haar bedje. Onweerstaanbaar, maar slapen ho maar!
Zo treffen we ons zelf regelmatig aan op de gang, muur als ruggesteun, iPad, glaasje wijn. Of alles wel goed gaat? Vraagt de beveiliging, die toch maar even komt kijken, er hangen camera's. 'Ja onze dochter moet slapen'.Inmiddels weten we, dat ze, als ze in diepe rust raakt, een heel schattig zuchtje heeft. Dus staat de deur op een kier, horen we het zuchtje al? Want dan mogen we weer naar binnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
