De lange muur

De Lange muur

Nee niet dat oude Chinese restaurant in Nistelrode, de echte wel te verstaan, je weet wel, dat muurtje waar naar zo ongeveer de helft van alle Chinese restaurants in West Europa is vernoemd. De andere helft varieert hier waarschijnlijk een beetje op. Kortom een muur die indruk heeft gemaakt.

De Chinese muur, ongeveer 5000 kilometer lang, gebouwd, ergens circa 220 jaar voor de jaartelling en bedoeld om de horden van Djengisz Kahn,en één moeite door ander gespuis met invasie plannen, buiten de deur te houden. Beetje jammer dat die Europeanen in de negentiende eeuw per boot kwamen en de Japanners in de tijd dat het vliegtuig was uitgevonden. De muur leidde lange tijd een afbrokkelend bestaan, en het hielp bepaald niet dat Mao Zedong,toch al zo'n cultuurliefhebber, de muur met name als bron van gratis bouwmaterialen zag. Het is te danken aan de geneugten van het modern toerisme dat de muur inmiddels gerestaureerd en geconserveerd wordt.

Vandaag gingen we met de hele reisgroep op pad, elf volwassenen en negen kinderen, variërend in de leeftijd van 17 maanden tot 11 jaar. Want, als je dan toch in Beijing bent, hoort een bezoek aan de muur er toch zeker bij. Er zijn verschillende plekken waar je de muur kunt bezoeken en gezien de samenstelling van ons groepje was er gekozen voor een locatie met 'cablecar' oftewel een kabellift. Voor het ultieme wintersport gevoel, met zonder sneeuw dan, maar toch.
De kabelbaan bracht ons vlotjes naar boven, maar ondanks dat was het nog een stevig klimmetje. Zeker omdat de muur bepaald niet buggyvriendelijk is. Trappetjes! En je dus de klim moet maken met een meiske van om en nabij de tien kilo op je arm, de draagzak en zij zijn nog niet echt vriendjes, wordt aan gewerkt.

Als je dan op de muur staat, is het wel een magnifiek gezicht, als een grote stenen slang slingert de muur zich over de bergen, zover als je kijken kunt. Dat doet hij al duizenden jaren. En allemaal steen voor steen opgebouwd, door mensen die niet de beschikking hadden over al die moderne werktuigen die wij vandaag de dag kennen. Er gaat overigens wel, het wat lugubere verhaal, dat ook de mensen die omkwamen bij de bouw, als bouwmateriaal zijn gebruikt. Goed, je zou het een bepaalde mate van efficiency kunnen noemen, maar toch.

Mei-Li vond de muur vooral leuk om op te rennen, wat ze dan ook vol overgave deed. Wij ons hart maar vasthouden. En haar, op plekken waar rennen voor kleine meisjes toch echt geen goed idee is. Afsluitend een lunch met de hele groep, aan van die ronde tafels met zo'n grote glazen draaischijf waarop heerlijke gerechten worden geplaatst. Het moment dat een vierjarige die schijf als speelgoed ontdekt, geeft zo'n lunch direct een extra dimensie.