Tachtig centimeter onrust

Tachtig centimeter onrust

Buiten raast het verkeer van Beijing en in haar campingbedje ligt ons meiske heerlijk te slapen. Inmiddels. Het is een enerverende dag voor haar geweest, vol van nieuwe ervaringen, indrukken en onzekerheden. En dan ben je nog niet eens twee. Er komt een hoop op die kleintjes af deze dagen. Voor ons is het al een hele emotionele achtbaan, laat staan als je nog te klein bent, om goed te begrijpen wat er allemaal gebeurd, en je de woorden nog niet hebt, om te zeggen wat je voelt.

Ze heeft het fantastisch gedaan vandaag. Op voorhand had ik me toch stiekem wel een beetje druk gemaakt over hoe het nu toch zou moeten, zo'n vliegreis met zo'n hummel. Ik heb er echt slecht van geslapen, hoe moet het met de druk op de oortjes, en wat als ze nou erg moet huilen. Als je dan wakker ligt, dan gaat het gepieker over in een soort van voortdurende cyclus. Centraal thema dit keer hoe manage je een poepluier in een vliegtuig. Tja, zij-instroomouder he.

Om kort en goed te zijn, dat valt te managen, we hadden volledig prijs. Enfin weer wat geleerd. Maar ons meiske maakte van de vliegreis een groot feest. Het was wel een beetje een uitdaging om te zorgen dat haar speelgoed geen vliegles kreeg door het hele vliegtuig. Beer moest ook in de gordel, en de eend uit het foliebakje werd vakkundig verslonden, met haar lepel. Goed, je legt met je vingers een stukje eend op je lepel, en vervolgens. eet je hem op. Selluf doen, maar dan op zijn Chinees.

Vervolgens een beetje gekke bekken trekken met de meneer op rij 46 en foto's kijken op de tablet van de andere meneer op rij 46. En dan, toen het tijd werd voor de landing, bij mama op schoot in slaap vallen, en pas op Beijingse bodem weer wakker te worden.

We zijn nu weer terug in het hotel waar ons China avontuur is begonnen. Voor ons meiske een hele nieuwe omgeving. Ver weg van alles wat ze tot noch toe kende. Was ze net gewend aan ons en aan het hotel in Nanning. Zit ze nu aan de andere kant van het land, in een vreemde kamer, en een vreemd bed. Geen wonder dat je dan niet wil slapen. Voortdurend kijken of papa en mama er nog zijn, geen houding weten te vinden. Een brokje onrust van ongeveer 80 centimeter hoog. Maar nu slaapt ze. Diagonaal in haar bedje. Ons dappere meisje.