Zo'n gewone woensdag
Blijf op de hoogte en volg Dennis en Ezra
14 Januari 2015 | Nederland, Loosbroek
17:00
Ik loop door de Dommelfoyer, in de Heische Hoeve. Terug naar kantoor. Het is rustig op de zaak. Mijn telefoon trilt in mijn zak. Maar voor ik kan opnemen is het telefoontje al weg. Telefoon gemist, anoniem, niet ingesproken. Ik haal mijn schouders op en stop de telefoon terug in mijn zak.Opnieuw gaat hij over. Nu ben ik wel op tijd. Anoniem, toch neem ik op.
'Met Ezra'
'Hallo, met Irene van Wereldkinderen'.
Ik krijg een gek gevoel in mijn buik.
'Schikt het dat ik bel?' 'Jawel'
'Ik bel namelijk met een bijzondere reden..'
'Ik geloof dat ik even moet gaan zitten'zeg ik, en zoek vervolgens een volle minuut naar de stoel die pal naast me blijkt te staan.
'Ik bel met een voorstel' zegt Irene. 'We hebben vanmiddag het dossier binnengekregen van een meisje met een schisis.' Ze schetst me globaal wat er in het dossier staat. Vrolijk meisje, kijkt helder uit haar ogen.
'Oh wat leuk' breng ik uit, 'Oh wat leuk'.
En dan, 'hoe oud is ze?'
'Heb ik dat nog niet gezegd?''Ze is 20 maanden'
'Oh wat leuk'.
Irene schetst me vervolgens de stappen die nog gaan komen. Ze gaat ons het geanonimiseerde dossier mailen.
'Waar ben je?'vraagt ze
'Op werk, op ons bedrijf"
'Ga het maar gauw aan je man vertellen, is hij in de buurt?'
'Ja , hij is hier wel ergens'
Ik hang op en bel Dennis.
'Waar ben je?''In de boomgaard', klinkt het wat korzelig
'Ik kom NU naar je toe'.
Zo snel als mijn benen me kunnen dragen ren ik die kant op. Lichtvoetig als ik ben, hoort hij me al op de brug aankomen. Dennis kijkt bezorgd, ik zie er blijkbaar wat verwilderd uit. 'Ik dacht, er is iemand dood' zegt hij later.
'We hebben een voorstel, een dochter'zeg ik met horten en stoten. En ben vervolgens volstrekt in tranen.
Met trillende vingers proberen we de mail op mijn telefoon te openen. Een half fotootje, (je moet in een special need adoptieprocedure nu eenmaal accepteren op basis van de special need. Pas daarna krijg je de volledige informatie), een beschrijving en een boel bijlagen, veelal medisch.
'We moeten het gaan vertellen'zeg ik.
Ik loop door de Dommelfoyer, in de Heische Hoeve. Terug naar kantoor. Het is rustig op de zaak. Mijn telefoon trilt in mijn zak. Maar voor ik kan opnemen is het telefoontje al weg. Telefoon gemist, anoniem, niet ingesproken. Ik haal mijn schouders op en stop de telefoon terug in mijn zak.Opnieuw gaat hij over. Nu ben ik wel op tijd. Anoniem, toch neem ik op.
'Met Ezra'
'Hallo, met Irene van Wereldkinderen'.
Ik krijg een gek gevoel in mijn buik.
'Schikt het dat ik bel?' 'Jawel'
'Ik bel namelijk met een bijzondere reden..'
'Ik geloof dat ik even moet gaan zitten'zeg ik, en zoek vervolgens een volle minuut naar de stoel die pal naast me blijkt te staan.
'Ik bel met een voorstel' zegt Irene. 'We hebben vanmiddag het dossier binnengekregen van een meisje met een schisis.' Ze schetst me globaal wat er in het dossier staat. Vrolijk meisje, kijkt helder uit haar ogen.
'Oh wat leuk' breng ik uit, 'Oh wat leuk'.
En dan, 'hoe oud is ze?'
'Heb ik dat nog niet gezegd?''Ze is 20 maanden'
'Oh wat leuk'.
Irene schetst me vervolgens de stappen die nog gaan komen. Ze gaat ons het geanonimiseerde dossier mailen.
'Waar ben je?'vraagt ze
'Op werk, op ons bedrijf"
'Ga het maar gauw aan je man vertellen, is hij in de buurt?'
'Ja , hij is hier wel ergens'
Ik hang op en bel Dennis.
'Waar ben je?''In de boomgaard', klinkt het wat korzelig
'Ik kom NU naar je toe'.
Zo snel als mijn benen me kunnen dragen ren ik die kant op. Lichtvoetig als ik ben, hoort hij me al op de brug aankomen. Dennis kijkt bezorgd, ik zie er blijkbaar wat verwilderd uit. 'Ik dacht, er is iemand dood' zegt hij later.
'We hebben een voorstel, een dochter'zeg ik met horten en stoten. En ben vervolgens volstrekt in tranen.
Met trillende vingers proberen we de mail op mijn telefoon te openen. Een half fotootje, (je moet in een special need adoptieprocedure nu eenmaal accepteren op basis van de special need. Pas daarna krijg je de volledige informatie), een beschrijving en een boel bijlagen, veelal medisch.
'We moeten het gaan vertellen'zeg ik.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
