Hotelkluisjes en ik, altijd lastig..

Hotelkluisjes en ik, altijd lastig.

Goed, reizen met een pak geld op zak heeft zo zijn minder geruststellende kanten. En omdat je nu eenmaal niet voortdurende als de bank of China wil rondlopen, los van het feit dat zo'n bedrag in de lokale valuta nog al wat plek inneemt, is het fijn dat er zoiets bestaat als het kluisje op de kamer.
Mijn jetlagachtige hoofd en ik hadden bedacht dat we dat wel even zouden regelen.

Enveloppen in de kluis.
De instructies staan op de deur.
Appeltje,eitje.

Dacht ik.

De deur van de kluis was dicht, en dat bleef ie.
Ook toen ik vond dat ie open moest gaan.

Ai. Lichte paniek. Slaapgebrek en stressbestendigheid, geen optimale combinatie.

'Schat!?!'

'Die kluisdeur wil niet open!' 'Hoezo wil die kluisdeur niet open, je hebt hem toch wel eerst getest voordat je geld erin legde?'

' euh nee' 'Dat is toch het het eerste wat je doet?!' 'Tja ik blijkbaar niet, 'ik heb echt precies gedaan wat in de instructies stond'

'Blijkbaar niet'. Hoofdschuddend vertrekt manlief richting receptie om het kluisprobleem uit de doeken te doen. Gelukkig spreken ze enigszins Engels.

Ik moet zeggen, ze zijn snel die Chinezen, nog voordat Dennis terug is van zijn expeditie naar de receptie staat er een mannetje van de technische dienst voor de kamerdeur.

De kluis is in een mum open, maar of dat zo geruststellend is?
In elk geval kunnen ze in het vervolg ook mij bellen als er een hotelkluisje geopend moet worden. Geef me een schroevendraaier en een haaknaald, ik kom een heel eind!

Ps: @Dennis, goed, ik heb geschreven over het kluisje, zullen we het nu weer even over iets anders hebben?;-)